HUZUR EVİNDEN BEDDUA

Ben þimdi çok yalnýzým.
Týpký gökteki bir yýldýz gibi,
Ne kadar çok sevildiðimi Sanmýþým.
Þimdi güneþ aya hasret kaldýðý gibi
Bende gençliðime hasretim.


Þimdi öyle sevgiye þefkate muhtacým ki;
Týpký bir yoksulun bir ekmeðe muhtaç olduðu gibi,
Týpký bir yetimin anne babaya duyduðu özlem gibi,
Ne günlerdi yaþadým iyilikte kötülükte bulundum.
Bazen güldüm, bazen aðladým.
Ama hayallerimi öyle kurmamýþtým.

Ama þimdi yalnýzým. Kimsem yok.
Ben canýmý verecek kadar sevdim
Oðlum kýzým ise bir huzur evinin
Kuytu köþesine atacak kadar sevdiler.
Öyle kurmamýþtým hayallerimi!!!


Oysa ben onlara canýmý verebilirdim.
Onlar ise beni zehirli çiçek bellediler
Onlara bedduam insanlara yalnýz ve,
Çaresiz kalmazsýnlar benim gibi,
Huzur evlerinin kuytu köþelerinde kalmasýnlar…!!!!

Sosyal Medyada Paylaşın: