Gül Yapraklarım

O gün bugünse senin için eðer,
Yüreðimi acýyan bir gülün yapraklarýyla,
Sokaða fýrlattýn.
Kaç kiþi tepeledi bilmiyorum.
Kaç kiþi öyle hýnçla ezdi ayaklarýnýn altýnda ki;
Can çekiþen yüreðimi.
Nasýlda sýzladý nasýlda kanadý gül yapraklarým,
Damarlarýmdaki kan sen diye akarken,
Nasýlda parçaladýlar onu bilmeden.
Ya sen ya sen nasýl kýydýn.
Bilmez miydin o yürek senle yaþardý,
Nasýlda çocuktu senin ellerinde,
Nasýlda þýmarýrdý sevmelerinde,
Sen iki gözüm son kanýmý da kuruttun.
Ölüm diyorum keþke ölsem,
O bile acýtmaz yüreðimi.
Ölüm nefesin soluksuz kalmasý,
Ya yüreðim sevgisiz kaldý.
Ölüm ne ki can parem ölüm ne ki,
Sen beni yüreðinden söküp atýnca öldüm.
Þimdi ne düþünürsün kendince onca boþa geçmiþ vaktimi,
Yoksa yüzüm gözüne düþerde,
O çukur gamzelerinle gülermisin bana.
Bir gülüþüne dünyayý yakardým senin sevginle,
Ya sen caným ya sen bir tanem,
Yine bana “her þeyi çok düþünme dert etme” dermisin,
Ben yapamam ya bilirsin yüreðim çok kýrýlgan.
Savaþmaya deðil acý sözlere Gülen Adam,
Vakit bitmiþ artýk gelmeler için çok geç.
Yolumu sen kapattýn gülümü sokaklara fýrlattýn.
O masum çocuk sevgimi,
Ayaklar altýnda ezdin.
Elveda ey sevgili yolum sana gelmese de,
Yüreðinle ben gidiyorum…

26.07.2008


Sosyal Medyada Paylaşın: