beni üzmemek için git diyemiyorsun biliyorum, dilinin ucuna geliyor ama söyleyemiyorsun... ben yorgun gül fidaný, sen umut dolu gönül bahçesi. senin topraðýnda bu çiçek yeþermeyecek, onu da biliyorum ve ben gidiyorum... sakýn üzülme, üzülürüm diye. samimi söylüyorum, gerçekten üzülmüyorum. benim derdim gözlerindi ve o gözleri bir daha yakýndan görebilmekti, kayýp olamasamda gözbebeklerinin derinliklerinde, bana bu mutluluðu yaþattýðýn için teþekkür ediyorum ve ben gidiyorum... sevdim seni... hemde çok sevdim. demiþtim ya sana; ’yeni nesli anlayamýyorum’ sende gülmüþtün, ’-sanki kýrkbeþ yaþýndasýn’... bugün sevip, yarýn unutuyorlar, ben beceremiyorum ve onlara inat kendimce gerçekten sevmeye, inanmaya çalýþýyorum ve ben gidiyorum... sevdim seni... ýsmarlama bir aþk deðildi bu bendeki. gözler kalbin aynasýdýr, kalbininde gözlerin kadar güzel olduðunu biliyorum ve ben gidiyorum... sevdim seni... umarým birgün tekrar sevip aþýk olursun, ömür boyu mutlu olursun. sonu hüzünde olsa -seni seviyorum- demiþtim, belkide aþký ben hüzünde arýyorum. sevdim seni... üzülmüyorum ve ben gidiyorum...
gülbey...
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.