"His kendini aþýnca us kapýya dayanýr Ertelenmiþ tüm sözler son noktada uyanýr"
Bir sana bedbahtlýðým bir sana bu can revân Özümle bütünleþen figanýmdýr bârý-dil Sual ettikçe gönül der ki “nihânda devan” Dün yalan, bugün seyyah, bari sen gerçeði bil
Yâr dalýmda gül deðil topraðýmda son nemsin Son nefese tutunmuþ vazgeçilmeyen demsin
Þiirdir sonsuzluðum vuslat mânâda yetim Ýç sesimin yankýsýz duvarýndadýr gölgem Ne his çalarým kuldan ne satýlýktýr etim Der ki gözlere uzak sol yana yakýn bölgem
Ýçinde al deðil de ak saklayan cennetsin Zül ile anmam seni sen bitimsiz minnetsin
Aynalar öze âmâ yüzün yüzüme üryan Kirpiðinin ucundan yedi rengi izlerim Baktýkça ummanýna silinir zamandan an Bir tek gece þahittir birde bitap dizlerim
Yýldýzlar yârenimdir sen gizli mabedimsin Dünya gözüm beþeri sen kalbi ebedimsin
Dilinden dönüþ deðil ant düþüren þairim Dokuz boðum yutkunup sonunda adýn anan Varsýn mehtap uyusun geceyedir þiirim Her dizesi efsunlu nar-ý aþk ile yanan