Gözlerimden dökülür
yalnýzlýðým..
týlsýmýný yitirmiþ yýldýz gibi
sönük, mecalsiz...
volkan gibi patlamalý oysa;
yüreðinde hasretim,
avuçlarýnda aþkým
saçlarýnda
lodos fýtrýnalarý kopmalý mesela
gökyüzüne sýðmayan mutlulukla...
gözlerimden dökülür
hüzün benim,
yalnýzlýðým
perperiþan sokak tavýnda
ki bilesin sevgili
onurlu bir savaþýn
en kanlý noktasýndasýndýr hep
kendinden geçmiþ,hissiz,
belki biraz yorgun...
bir varoluþun
gülücük saçan yüzü olmak vardý
ama dönüþü yok artýk bu yolun...
kaç miðfer kan içtim!
dumaný, yerle bir olmuþluðundan fazla
bu yalnýzlýk cephesinde bilsen...
ki bilesin sevgili her savaþ
cebinde mutlaka barýþý yaþar
gururlu, duygusal...
ki bilesin sevgili
en kanlý nokta
adamýn
yüreðidir yüreði! !
mazlum gariban...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.