tutsam gözlerinden aþký
býrakýrmýydým bir daha uzaklara
nafile
ben sarýldýkça gözlerine
gözlerin tutsak ediyor inatla karanlýklara
seslensem yüreðine
duyarmýydý yüreðinin kulaklarý
hüzün dolu sedasýný
açsam ellerimi tutarmýydý ellerin
yeniden
hiç yaþanmamýþ gibi
severmiydi saçlarýmý rüzgarýn
papatyalar ekermiydin yollarýma
piþmaným desem
iþe yararmýydý çaresiz gözlerimle aksam yeniden
hiç yaþanmamýþ gibi yeniden bakarmýydýn bana
tutsam tatabilsen býrakýrmýydým
yüz kere olsa yinede akardým aþka...