HİCRAN

Gece Geç saatlerde geldiðin,
Üzerine ayak izlerini býrakarak ezip geçtiðin ruhumun odalarýnda;
Acýlarýmdan ibretler doðuruyorum þimdi
Kan revan içinde kalmýþ halýlar üzerine!...
G/ özyaþýmla temizlemeye çalýþtýðým ellerim;
Sancýlarýma þahit tutuyor Hicran mevsimlerinin doðuþunu...

Gece beþ surlarýydý...
Þafaða eriyordu sabah...
Uzanýp da boynuna kavrayýp göðsüme bastýr(a)madýðým saçlarýný;yumruklarýmý sýkarak okþuyordum ben..
Ayaz kesmiþ ruhumun c/an kýrýklýklarýnda isyansýz bir býçaktý bakýþlarým...

Sen ’’DUR’’ diyordun...
Ben umarsýzca yetim býraktýðýn baþýmý ’’okþa’’ istiyordum..
Sen ’’SUS’’ diyordun..
Ben çýðlýk çýðlýga haykýran yüreðimi çýkarýp verirken avuçlarýna;
’’ Eraeytellezi ’’diyordum...
Sen Unut !!! diyordun...
UNUT...
Ben Umut diyordum,ATEÞLERE atmayý dilediðin ellerinin;
Acýyan yerlerimize dokunup iyileþtirmesi için yaralarýmýzý..
UMUT...

Yar diyordum...
Yar!!..
Aralama kapýlarýmý!..
Deþme kendi üzerime bile çevirmeye korktuðum kilitlerimi...
Deþtiðin coðrafyalarýn ardýnda Hicran var!...

Acýyan gözlerimden alýp baþýný gidesin , terk edesin gelirken bu þehri..
S/ olgun yüzüm; g/ özpýnarlarýna deðdiðinde anlamalýyýdýn
Suskunluðumda hicretin ’’Yusuf Kuyusu’’ olduðunu gözlerimin..
G/ örmedin yüreðin (d) e !..
Sende yok olma susuzluðuydu kana kana içmeye özendiðim...
Hicretin vuslata göz kýrpýþýydý sevmelerim...
Hüzünlerimin d/ okunuþuydu saçlarýnda gezinen çocuk yüreðim!

Ben sana deðil; siyah saçlarýndan akan Yaðmurl arýn Gazze ’sinde þahadet þerbetini içmeye taliptim..
Ben sana deðil, þehit olduklarýmýzýn þahadetinde , seninle beraber erimeye taliptim...
Anlamý yorumlayamadýn yar...!
Anlamý yorumlayamadýn ...
Anlam-ý-yorum/layamadýn....


Hicret & Vuslat
4 Haziran 2009
iSTANBUL/Levent
Sosyal Medyada Paylaşın: