POLOFONİK AŞKLAR
acý veriyor bu günü yaþamak senden sonra
meger ne kadar yalanmýþ dünya
þimdi seni suçluyorum sevgili
ben sana bakarak tanýdým hayatý
oysa nekadar sahteymiþ hayat
dost, diye diye arkadan vuranlarý gördüm
sevgisini satanlarý gördüm
vefa, sadakat, dostluk ve aþk gercek sanýrdým
aþk denilen kutsalýn nasýl idam edildiðini gördüm
keþke çocuk kalsaydým
belki bilmezdim kötülüðü
görmezdim belki onurunu mezara gömenleri
gözlerine kara çalanlarý gördüm
ruhlarýna kelepçe vuranlarý gördüm
yaþamak acý oldu
sensiz her nefeste öldüm
fakirliðini satan insanlar gördüm
üç kuruþa biat edenleri gördüm
gördüm en kýsa günün en uzun ölüm oldugunu
vefasýzlýðýn en büyük cellat oldugunu gördüm
insanlýðýný vitrinlere satanlarý gördüm
uzun kuyruklarda insanlýðýn öldüðünü gördüm
sadakatýn kuyruklu bir yalan oldugunu gördüm
namusun aslýnda cepte oldugunu gördüm
sabrýn gelmeyen sonunu gördüm
yaþarken ölenleri gördüm
her yaný seslerle dolu mahþeri gördüm
sahte yüzlerin gülerken agladýðýný
acý söyleyen dostlarýn ölümünü gördüm
þimdi koca birdenizin ortasýndayým
tek kollu sandalla savruluyorum
yüreðimin dediðinin hep tersine
ucunda ölüm olsada yaþýyorum iþe
gene gece gene sokaklar
önüne bakmýyor insanlar
ellerinde bir telefon kulaklarýnda kulaklýk
yalnýzlýða boguyor kendini gülemeyi unutan yüzler
daha hýzlý adýmlarla yürüyor yollarda serseri ruhlar
otobüslerin tadý yok sen olmayýnca
yaným boþ kimse omzunu dayamýyor
yansýyan vitrin ýþýklarý ne severdin oysa
þimdi kimse bakmýyor camlardan dýþarý
herkesten çýkan müzik sesleri
kulaga götürülen telefon hýzlýca çýkan aþkým kelimesi
oysa aþk yüreðe saplanan bir hancerdir oysaki
ne uykusuz geceler yaratýrda genede söylemez insan
iþte sevgili
bir damla gözyaþýnda bogulur bu aþklar
nede olsa polofonik aþklar
gece bitiyor, ýþýklar kapanýyor
ðüneþ selamlýyor yeni bir günü
ve bir koca insanlýk gene insanlýðýndan utanarak uyanýyor.
selçuk bozdað
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.