Ne rüzgarlar esti, ne çýðlýklar duyuldu,
Ne hasretler bitti, ne yaðmurlar yaðdý,
Ne çiviler çakýldý, ne gözler baktý.
Ne deðiþmedi ki sende, bende , þehirlerimizde ve yollarýmýzda…
Yaðmur seyretmeyi sevmiyorum artýk,
Bu yollarda yürümeyi de..
Daha az düþünüyorum artýk her soruyu.
Sonra öptüðün saçlarým uzadý,
Sardýðýn tenim defalarca yýkandý,
Duyduðun sesim renk deðiþtirdi,
Baktýðýn gözlerimden milyonlarca yaþ süzüldü.
Ne deðiþmedi ki sende, þehirlerimizde ve yollarýmýzda..
Dudaklarýn yalan söylemeyi býrakmamýþ ama
Gözlerin hala doðruyu söylüyormuþ,
Sevdiðim saç modelini de deðiþtirmiþsin,
Hayat ve Aþk hala cazip geliyormuþ sana,
Hala onaltý yaþýnda, hala çocukmuþsun.
Artýk daha çok edebiyat yapýp,
Daha çok gerçeklerden kaçýyor,
Daha çok dinleyip, susuyormuþsun..
Ne deðiþmedi ki þehirlerimizde ve yollarýmýzda..
Yollarýmýzda;
Duyulmuyormuþ; çiçeklerin aðaçlarýn mýrýldandýðý þarkýlar,
Hissedilmiyormuþ; martýlarýn aþk heyecaný.
Bilinmiyormuþ, tek beden tek yürek olmanýn sevinci.
Ne deðiþmedi ki çarpan yüreklerde ?
Aþk bile bir baþkalaþtý, bir yabancýlaþtý bizlere.
Beraber baþlayýp beraber sonuna geldiðimiz bu yolda,
Zamana yenik düþmekte vardý,
Biz çoktan yenildik…
Ne deðiþmedi ki çarpan yüreklerde ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.