Mevsimlerden kýþtý, Ama üþüyemiyordum, Ta ki sen gidinceye kadar...
Sen gidince soðuklarýn en serti vurdu yüzüme, Cehennemin en sýcaðý yaktý kavruk tenimi... Bitmemiþ bir þiirdik belki, Ya da belki de hala kurtulamamýþtýk o aynadaki çocuktan, Hani þu, beni prens, seni de prenses gösteren dev aynasý...
Lolipoplu bir gençlik hayal ediyorduk, Ve bütün çikolata fabriklarý emrimize amade sanýrdýk... Oysa deðillerdi, ola ola sivilceli iki genç olabildik... Ama piþman deðilim, çünkü o zaman da yanýmda sen vardýn Ve bitmemiþti senle yaþanýlan Ýstanbul hikayelerimiz... Evvel zaman içinde bir Ýstanbul vardý içimizde, Sen gidince o da bitti bizimle...
Atakan Akan Sosyal Medyada Paylaşın:
atakan akan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.