Bilmem hatýrlar mýsýn evlendiðimiz günü
Ýki nefes idik biz koskocaman bir evde
Ýnsan unutamýyor gün be gün gördüðünü
Baþa dönüyor her þey zaman denen iþlevde
Nasýl mutlu olmuþtuk doðunca ilk kýzýmýz
Tatlý bir sorumluluk yüklendi omzumuza
Artýk Funda’ydý bizim evdeki yýldýzýmýz
Sarýldýk tüm sevgiyle minicik yavrumuza
Sonra Sevda katýldý mutluluk halkasýna
Yaþar’la tamamlandý yürekteki sevdalar
Bizler onlarla çýktýk aþkýn þahikasýna
Onlar ile gelecek bize mutlu ferdalar
Ve yýllar rüzgâr gibi gelip geçti bihaber
Zamanla büyüdüler bizce küçük çocuklar
Hayat denilen zaman yaþandý hep beraber
Açýnca gül olurmuþ daldaki tomurcuklar
Ýlmek attýk zamana umut dokumak için
Gurbet kül etti bizi hasretlerde yakarak
Kimisi evlenerek kimi okumak için
Göçtüler yuvamýzdan hüzünde býrakarak
Kuþlar uçtu yuvadan mutluluk diyarýna
Bu da böyle bir dönem caný gurbete saldýk
Hasret taþýyacaðýz bu günlerden yarýna
Tut elimi bir tanem yine ikimiz kaldýk
17.08.2009/Samsun
Ýbrahim COÞAR