Ne gözlerim kapalý bir þehri dinledim, Ne de baðlanmayacaksýn körü körüne dedim, Dudaklarýndan dökülünce Tahir ile Zöhre, Iþte o anda, Hasretinden prangalar eskittim.
Orhan Veli’nin hisleri, Aþkýn Can Yücel’i, Isyanýn Nazým Hikmet’i, Yooo ...hayýr ! Bendeki sadece Ahmet Arif cesareti.
Ne anlattým ki þimdi, Kimler anladý acaba beni ?
A. Fatma ERBAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatma erbaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.