Gönül Yorgunu

Bir yalnýz gün daha bitti
Güneþin izinden kýzýllar içinde
Yorgun bir gönül
Batýþýný seyretti güneþle birlikte
Iþýðýn ölümü gibi
Umutlarýnýn ölümünü...

Yýkýntýlarýnýn arasýnda gezdi bütün gün
Yüreðinin heyecanýný aradý
Avuçlarýnda hüzün
Gözleri üzgün.

Sonra lacivert bir gece baþladý
Ayný renk elbiselerini giymiþti deniz
Yakamozlar parýldadý gözlerinde
Belkiler tutuþtu cýlýz
Bakýþlarý parlak
Bakýþlarý yýldýz yýldýz.

Sensizlik dolaþtý yalýnayak
Kumlarýn hýþýrtýlarýnda ayak izleri
Belki bir de bensizlik,
Dönüþü yoktu farklý yönlere yürüyüþün
Baþka renk bilmezdi artýk
Lacivertlerdeki hüzün,
Hepsi karamsar, hepsi üzgün...

Kendi gölgesine mahkûm biri dolaþýrdý ya
Sessizliklerin efendisiydi
Lacivert karanlýklarda
Kendi ayak izlerinde silinmeye mahkûm edilmiþti gidiþinle
Aynalarda arama boþuna
O artýk
O artýk sensiz görüntülerin ta kendisiydi.

Ýki kiþilik kalabalýklar yasaklanmýþtý heyecanlarýna,
Bakýþlarýndan koparýlmýþtý bakýþlarý
Oysa ne çok dilenmiþti gözlerini
Kimse göremedi
Geçemedi sýnýrlarý, elenmiþti.

Oysa nasýl beklemiþti bilsen
"Bir gelse!", demiþti,
Gelmiþsin gibi hayallerinde, ellerini tutmuþ
Ne çok gülümsemiþti.

Rüyalar sensizlikle çýldýrmýþtý
Uyunmadan yaþanýr olmuþtu her gece her gece
Lacivertler altýnda bir gölge koþuyordu
Senden habersiz
Gittikçe yaklaþýyordu.

Gölgenin ardýnda sen yoktun
’Yoktun! ’ diyordu hayal kýrýklýðý can çekiþirken, gülüm
’Yoktun! ’ diyordu
’Lacivert bir geceydi gördüðüm
Siyahlara büründü bekleyiþ
Gönlümdeki umutlar soluyor artýk
Iþýklar kördüðüm,
Bu kaçýncý lacivert geceydi
Bilemezsin sensiz öldüðüm.’

Her gece lacivertti
Her gece kayboluyordum.

Turgut Uzdu


Sosyal Medyada Paylaşın: