dudaklarýndan öptüm harfleri kelime kelime düþerken siz hep içim(d)e düþ-tünüz cümle tekrarý gibiydi hayat kan bürümüþtü gözünü iki tarafý keskin býçak neresinden tutsak düþ kesiði
yine böyle bir eylül günü sararmýþtý ömrümüz takvim takvim düþüyorduk yapraklardan gelen güne ekmiþken umudu her gün arar olduk dünü
sepya soðukluðu renklere boðuldu benzimiz karanlýktý gülüþlerimiz kuþlara intihar sahnesi gözbebeklerimiz trajik sonlar asýlý kirpiklerimizde göðüs kafesimizde ise salasý çoktan okunmuþ yüreklerimiz
önsözsüz hikayelerimiz baþýndan sonu belli olan roman artýðý saman sayfalarda günahlarýn izi sinmiþ kokusu ihanetlerin sessizliði
yüreðimizin mavi dalgalarýna tüm þehrin pisliði dökülmüþ kara çalýnmýþ köpük köpük kurþuni bulutlar gök-yüzümüz nereden baksan fýrtýna dokunsan saðanak
bir paragraf ýssýzlýðý yalnýzlýðýmýz içe çekilmiþ maðrur dururken satýr baþý önemsizdir altta ne yazdýðý bütünleþmiþ cümlelerden farký büyük bir harfin gölgesindeki gururlu asaleti oysa aðlýyordu bir baþýnalýðý
Gülay Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.