Hesap etmedim ki ben, býraktýðýn boþluðu,
Bütün yaþadýklarým, bir gönül sarhoþluðu.
Geçit vermez bu yollar, birer birer yakýlýr!
Girmesi kolaydýr da, þimdi nerden çýkýlýr?
Ýki yol var ki, açýk; divanelik, delilik!
Gönlüm de açýlan yar, bilemem kaç vadilik?
Bir meltem istemiþtim, essin þöyle serince,
Bir yeþil dal ki saran, gölgesine girince.
Anlamadýn bir türlü, budur benim öldüðüm;
Bir yumak ki elim de, çözülmüyor, kördüðüm!
Kaç kez hatýrýn için, olurken böyle yüzsüz,
Görmek istemiyorum, artýk bir aþina yüz.
Doymuþtum da yýlana, þimdi doydum yalana;
Bak Yemen’den getirdim, yak ellerine kýna...
Hangi daða savruldu, gören yok, bitti ümit;
Çevirdim baþýmý ben, arkana bakmadan git!
Her yalana bir gül dik, her gerçeðe yak bir mum;
Güllere yanmýþtým ben, budur benim kusurum!
Gülün ömrü az imiþ, hiç kimse söylemedi!
Ey gönlüm, ey baþýný!, matem zamaný þimdi...
Kýrk yalanýn içinden, doðmuyor bir tek gerçek,
Ahmaklýðýna doyma, çölde açar mý çiçek ?
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.