Öfkenin emanet edildiði gözlerim; Bu fani dünyada Yaþayanlarýn yalanlarýný, Ölenlerin gerçeklerini gördü.... Ýstemeden yüzümü döktüðüm herþey; Cam kýrýklarý gibi parçalýyor artýk yüreðimi...
Seni sevdim diyenler!! Sizin öfkeniz bana çok uzakta.. Kendi içime dökülüyor öfkem !.. Bana býraktýðýnýz ne varsa Artýk ayýrýyorum gövdemden! Ve bir aðaç misali buduyorum dallarýmý.. Kendimi kesiyorum köklerinden.. Bana verdim diyen dilleriniz Söyleyin bana ne verdiler.. Her bir parçanýzý fýrlatýyorum amansýz.. Bundan böyle ben yokum ! Bana uymuyor sizin sevgi anlayýþýnýz!!!
NEO KLASÝK 03.09.09
Sosyal Medyada Paylaşın:
neo klasik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.