AŞKIN MİHENK TAŞLARI

AÞKIN MÝHENK TAÞLARI

Günün þavký vurunca, þehlâ gözlerin susar
Þirâzeden çýkýnca, yüzüme deðer þûle
Þiven usandýrýnca, kalbim yalnýzlýk kusar
Gönlümün çevresini sarar, derin bir hâle

Yeryüzü sürgünüyüm, yitirmedim özümü
Gözlerimde hüzün var, dilim lâl oldu neden
Tükense de kelimem, bitirmedim sözümü
Ilýk temmuz akþamý, yüreðim soldu neden

Garipti sessizliðim, soluyor þimdi yüzüm
Ruhumun kýyýsýnda, haþin bir rüzgâr esti
Acelen neydi yârim, zamansýz geldi güzüm
Tebrizli Þems gibiyim, cellât boynumu kesti

Ey! Falcý, el falýndan, durmadan ne okursun
Görmeyi istediðin, dünden baþka nedir ki
Afsuna sarýlmýþsýn, þimdi neyi dokursun
Ferhat daðlarý delmiþ, söyle, aþka nedir ki

Mecnun düþmüþ bir derde, Leylâ vefasýz bir yâr
Derman bulamaz tabip, kanar kanar çaresiz
Kerem’in yangýnýný, söndüremez yaðan kar
Bakar, bakar Aslý’ya, yanar, yanar çaresiz

Aþkýn Odu’nda piþen, Yunus Emre bir derviþ
Mevlâ’yý aramýþ hep, sýrtýnda hýrka ile
Taptuk’un dergâhýnda, sonsuz murada ermiþ
Bir lokma ile doymuþ, sevgisi gelmiþ dile

Ey! Bre Hýzýr Paþa, gücün yeter mi aþka
Gönlünü sevgi saran, Pir Sultan Abdal olsa
Kimsin sen, söyle nesin, cahil zalimden baþka
Aþký bekleyen kalbe, Pir Sultan Abdal dolsa

Elinde sazý ile Dadaloðlu isyandýr
Sevdâ dolu gönlüyle, türkü söyleyip gezer
Yitirdiniz sevmeyi, sizde ki bir nisyandýr
Aþk dolu yüreðini, halký uðruna ezer

Gönlünde sevdâsýyla Karacaoðlan abdal
Elif’in türküsüyle, geziyor diyar diyar
Bitirirseniz aþký, elbet kýrýlýr bu dal
Tozlu yýllarda kalýr, umutla beklenen yâr

Türkistan’dan geliyor, Hoca Ahmet Yesevî
Yanar ilahi aþkla, Hacý Bektaþ-ý Veli
Gönlünde aþkýn seli, mal, mülk, þöhret dünyevî
Semah döner erenler, kalplerde sevdâ seli

Aþka açýk kapýda, Mevlâna berrak bir su
Dolansam þu cihaný, sûfî bir derviþ gibi
Pervanenin tükenmez, ateþlere koþusu
Bilgelik denizinin, son kurtuluþtur dibi

Vatan aþkýyla çýktý, Mustafa Kemal yola
Ulusuna sevdâsý, hiç sönmeyen bir ateþ
Zor günlerinde bile, hiç vermedi ki mola
Onun koca yüreði, yurduna oldu bir eþ

Aþkýn son tasvirini, Hüznün Þairi yazdý
Kalbinden damýttýðý, dizelerini sundu
Ýlmek ilmek heceyi, þiirlerine kazdý
Gönlünün ýrmaðýnda, aþkla arýnýp yundu


Coþkun Mutlu / Hüznün Þairi


Þule : Alev, Yalým
Þirazeden Çýkmak : Akýl dengesini yitirmek
Þavk : ýþýk
Þehla : Kusurlu sayýlmayacak kadar hafif þaþý (göz)
Hale : Ay’ýn çevresinde görülen ýþýk halkasý

Sosyal Medyada Paylaşın: