gece yine yeni bir davetle inmiþti mekanýn üzerine.
yalnýzlýk mecburiyeti getirmiþti karanlýðýn heybesinde.
sýrtýnda yüklerle yola düþme zamanýydý iþte.
tekrar...tekrar...tekrar...
umutlarla kýrýk düþler arasýnda seken,
hýzýndan zerre kaybetmeyen bir toptu
kiþiyi koþturan,coþturan,deliliðe doðru kaptýran...
freni boþaltýyor,balatalarý yakýyordu.
düþündükçe, düþünülen kývýlcýmlar saçýyordu!
yeteneklerin yokluðu deðildi mesele,çokluktu!
dört cenaha ok gibi fýrlayan bu kýymetler
hedefi bulamýyordu,vuramýyordu...
cevher taþýyor,kabarýyor...mahkum,yine sönüyor!
tasa buydu,yola döktüren,yürüdükçe dökülen...
yalnýzlýktý bu,geceden beslenen...
ama kýsýr deðildi,felce uðramamýþtý zihin.
tetiðin kendisiydi,durgunluðu tehdit ediyordu!
buydu yaratýyý mümkün kýlan.insaný,
kemale yürüten,yaratýcýya yaklaþtýran...
haller,süreçler ve geceler...
düþlerle umut kýrýklarý üzerinde
ayaklarý parçalanma pahasýna yürüyordu,
sýrtýnda yükler...
geceydi mekaný içselleþtirenin tek mesihi!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.