GÜZEL YAKMIŞTI

Karaca oðlan gibi, çeþme baþýnda
Henüz bulûða ermiþ, on beþ yaþýnda
Yay misali gerilmiþ, rastýk kaþýnda
Beni her an aðlatan, güzel yakmýþtý.

Hep baþkalarý olsun, deme kolunda
Kýrmýzý güller gibi, açsam yolunda
Aþkýma ait bir þey, var mý solunda
Seller gibi çaðlatan, güzel yakmýþtý.

Ceylan misali sekip, þehlâ baktýran
Tarayýp saçlarýna, sümbül taktýran
Pek kararmýþ gönlüme, þimþek çaktýran
Delip sinem daðlatan, güzel yakmýþtý.

Sokaklarda baþý boþ, aylak gezdiren
Tespih diyerek ipe, tek tek dizdiren
Sýkýp baþtan boðarak, þöyle büzdüren
Kendine çok baðlatan, güzel yakmýþtý.

Etrafýna gülerken, vakur yürüyen
Kar beyazý eliyle, elem kürüyen
Yüreðimin içini, ateþ bürüyen
Gözleri cana deðer, güzel yakmýþtý.

Kýrmýzý dudaklarý, bala benzeyen
Al al olmuþ yanaklarý, güle benzeyen
Sallanan benekleri, kula benzeyen
Her daim inleten, güzel yakmýþtý.

01.09.2009
Ahmet Çelik
Ceyhan

Sosyal Medyada Paylaşın: