uzaklar...
yakýný gösteren uzaklar
bir tekneyle açýldý uzaklara
adýný ’’ uzaklar’’ koydu
umut’a yolculuk vardý
sabah erkenden
uzaklar...
açýldýkça açýldý okyanusun koyu maviliðine
bakýþlarýný çevirdi karadan uzaklara
ne var, ne yok geride býrakarak
balýklara gösterdi resimlerini
martýlara söyledi þarkýlarýný
uzaklara bakarak
uzaklar...
gece yorganý, gündüz nur u oldu varlýðýnýn
biri bedene, diðeri ruha seslenirken
uzaklardan çýðlýk yükselirken
kendine gel dedi bir ses
kendine gel
uzaklar...
uzaklar anlatýrlar en kestirme yoldan seveni sevileni
eðri, doðru- iyi, kötü-çirkin, güzel kavgasý
ederken yakýndakiler onursuzca
yelkenler fora uzaklarda
bayramlar uzaklarda
uzaklar...
sessiz çoðunluðun kucaðýnda sallanýrken yelkenli
demiralma vakti gelmiþken zamana
uyanýr okyanus uykusundan
bir elinde boya ve fýrçalarý
bir elinde ud’u
uzaklar...
veda ederken yelkenliye, son bir kez bakar göz ucuyla
uyanan insanoðluna fýsýldar martýlar
çok sevdi seni uzaklar
seni sevdi uzaklar
uzaklar...
nilkurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.