BEN İNSANIM

Gülü dikeni için sevmeyenlere inat,
Dikenlerinden tutarak sevdim insanlarý,
Aldýrmadan,avuçlarýmý kanatmalarýný.
Vardýr elbet dedim,bununda bir mükafatý,
Karþýlýk beklemek acizler içindi,
Acizleþmeden yaþamaksa,insan için.
Mal denilen nesneler,alýnýp satýlýrdý aklýmca,
Kendini mal yerine koyan,
Maldanda kötü insanlar gördüm.
Yakýþmaz dedim insan olana bu,
Ýki kulaðý arasýnda,beyni olmayanlarý gördüm.
Ýnsanlýk,renkli banknotlarýn esiri olamazdý,
Kýr çiçeklerinin rengine aþýk insanlarda vardý.
Mezarlýkta yatan onca mefta insan sýfatýyla gömüldüde.
Yaþarken ne kadar insanlardý,
Nasýl bir maya vardý özlerinde.
Gülü dikeni için sevmeyenlere inat,
Dikenlerinden tutarak sevdim insanlarý,
Ben insandým,
Ottan,attan,boktan farkým buydu...
MELÝH-16-9-2007

Sosyal Medyada Paylaşın: