Çocuðum Ürkek… Küçüðüm yol iz bilmez. Dondurmasýný düþürmüþ, Titreyen çenesine asýlý kalmýþ hüznü ile, Bütün balonlarý ellerinden uçmuþ. Misketlerini yitirmiþ. Aðladý, aðlayacak Buruk, kimsesiz… Annesi yok yanýnda ki göðsünde teselli bulsun Gözyaþlarý yýkýyor yanaklarýný Düþmüþ dizleri kanýyor. Bir sancý sol yanýna çöreklenmiþ Acýsý… Sen yoksun….
II.
Bir genç kýzým Hayalleri çalýnmýþ. Aldanmýþ… Karma karýþýk duygularý Gözlerinin ýþýðý solmuþ Saçlarýnýn rüzgârý çalýnmýþ. Baþýnda esen kavak yelleri bile, Bir yerlere saklanmýþ Gözlerinin yýldýzlarý göçmüþ. Günlüðünün satýrlarý sitemkâr, kahýr dolu. Mektuplarýný, resimlerini yakmýþ. Dumaný yüreðini sarartmýþ..
Geceden daha siyah bir mateme ortak Bir aðrý sol yanýnda nefessiz… Aðrýnýn nefesi olmuþsun, yoksun…
III.
Büyüyorum. Gittiðin yollarda kayýp Dünüm, bu günüm, yarýnlarým soluyor Aðýrlýðýnda yaþamýn Ezilmekte yüreðim. Kollarýný açmýþ hüzünler Arasýnda hicranlarým tütüyor Biteviye özlemlerle Buradayým diyor sol yaným Hayallerim incinmiþ… Hasret yaralýyor Kelebekler yaralarýma tuz basýyor. Sýzýsýyla sol yaným sabýrsýz Sabýrsýzlýðým yokluðuna, Çünkü sen yoksun