UMUT VARMI YARINIMIZ"DAN?

Hep erteledik hep beklettik

Yaþayamadýk sevgimizi,

Yýllarýmýzý sevgisiz tükettik...

Ýþte geldik, Ýþte gidiyoruz



Sevgimizi yarýnlara býraktýk;

Çaðlayamadýk durgun sular gibi aktýk

Kendi ateþimizle yüreðimizi yaktýk

Ýþte geldik, Ýþte gidiyoruz



Seninle güne merhaba derken

Yaþamalýydýk sevgimizi daha erken

Arada daðlar uzaklýklar varken

Ýþte geldik, Ýþte gidiyoruz



Beklelenen yar geç mi gelecek

Güneþimiz ne zaman doðacak

Yoksa gönlüm karanlýktamý kalacak

Ýþte geldik, Ýþte gidiyoruz



Mutluluðumuzu hep ileri attýk

Saçlarýmýz siyahtý aklari kattýk

Ölümsüz sevgimizi sonsuza býraktýk

Ýþte geldik, Ýþte gidiyoruz





Sen benim yarým kalmýþ þiirim,

Yarýnlara yarým kalmýþ umudum,

Yüreðimin hapsettiðim sevgi

Hür býraktýðým kelebeðimsin!



Sevgimiz de yaþamalý,

Sevdamýz da ölmeliydik.

Son nefesimde azraile

Canýmýzý birlikte vermeliydik.



Yaþayabilecekmiyiz sevgimizi,

Umut varmý yarinimizdan?

Eger kalmamýþsa hic bir umut...

Bu bekleyisler neden ?

Geldik iste gidiyoruz..



Gonul aydemir..

01 / 09 / 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: