ne ölümün çeyizliði kefen ne de topraðýn altýndaki karanlýk hiçbiri dokunmamýþtý bedenine. sýcacýktý tenin.
hiç kýrkýn çýkmadý mesela, aðýtlarýn yakýlmadý, yasýn tutulmadý, helvan yapýlmadý.
ne adýna bir sela ne de mevlüt hiçbiri okunmadý .
çünkü YAÞIYORDUN !
kimse de kanýtlayamazdý zaten aksini .
ama ÖLMÜÞTÜN !
hatta bu satýrlarý okusan mahkemeye bile verebilirdin belki þiirimi, yaþarken öldürdüðü için seni ... Cana kast etmekten alýrlar mýydý acaba beni içeri ?
savunabilir miydim kendimi ve þiirimi hakimin önünde ?
"Ölüm’ ,
karýþmak deðildir sadece topraða ...
sütün memeden çýkmasý da bir çeþit ölümdür mesela .
nasýl ki terk edenin öldüðü gibi terk edilen de " diyebilir miydim ?
bu duruþmadan yýrtabilir miydim ?
bilmiyorum ...
DELÝ SAÇMASI
Sosyal Medyada Paylaşın:
SefiL|SaH Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.