ÇOCUK VE BEN

Kilitli odalarda kaldý çocukluðum
Þimdi ellerimdeki sevgisizlik diz boyu
Nereye koyacaðýmý bilemediðim birer fazlalýk onlar.
Artýk çiçekli eteðim de yok,
Parmaklarýmý dolayacaðým, ellerimi saklayacaðým
Ellerim benim deðil, ellerimde acý ne çok.
Korkuyorum tozlu örtüleri kaldýrýp bakmaya masum bakýþlarýma
Canýmýn ta özündeki o ben, o sevilesi esmer çocuk
Hangi köþede unutuldu
Ve hangi hoyrat ellerin týrnak aralarýnda
Saat saat, santim santim kurutuldu?
Þimdi bir çocuðun yerlere çaktýðý utangaç masumluðuyla
Ya da belli belirsiz dudak kývrýmlarýyla gülümseyen
Sessiz ve dingin kahkahalarda bir gülüþüm...
Asýrlar öncesinden sýzan ýþýk huzmesinden süzülen
Geçmiþte kalmýþ bir çift utangaç gözüm...
Siyah perçemlerin döküldüðü
Hala parlak siyah gözlerdeyim...
Ve hala ne zaman kýrýlsam büyük çocuklara,
Dizlerini kývýrmýþ oturan bir kýz çocuðunun
Sevgi dolu elleri içindeyim...
Kardeþinin elinden tutan tombul ve esmer elli
Küçük, ama bir anne edasýyla hem de anaç
Kendi savunmasýzken koruyan, kollayan belli
Kocaman bir çocuk yüreðiyim...
Minik parmaklarýn camýn buðusuna çizdiði
Kalbin en derinlerindeyim...
Ne garip biliyor musun?
Bütün bunlarý bir çocuk hissediyor göz göze geldiðimizde
Ellerimiz birbirine deðdiðinde...
Ben bir küçük melek, o acýlarla yoðrulmuþ kadar olgun
Öyle bakýyor ki bana, bu kadar olur.
Küçücük elleri sýrtýmda, vururken usul usul
Anlýyor beni, duyuyor ve diyor sanki
Boþver, geçer, geçer, unutulur..
Büyük büyük çocuklardan hiç duymadýðým, duyamadýðým
Ve duyamayacaðým kadar içten,
O kadar masum, o kadar kalpten...



Sosyal Medyada Paylaşın: