Şehit!
Adýn hala dudaklarýmda kanýyor.
Acým hala yaramý yakýyor da en derinden,
Hissetmiyor hiçbir þey gidiþinden.
Çiçek kokan hasret miydi bizi ayýran?
Elimdeki mürekkep tükenmiþ,
Seni yazacak kâðýt bulamýyorum…
Týrnaðý etten ayýrmak gibiydi bizimkisi.
Ve ayrýlýk kokuluydu.
Bu kez mezar taþýydý hasretlerin buluþma noktasý.
Ve senin adýný içeren her mezardan toprak aldým bugün.
Yarama merhem olsun diye,
Daðýttým sen kokulu odama…
Sen gideli yýllar olmuþ,
Kapým çalýnmadý kalp aðrýsýnda…
Sen gideli yollar olmuþ,
Daðlar aþýlmadý hasret kokusuyla…
Bugün harpten bir iz daha aldým boynuma.
Bugün ben de asker oldum,
Bugün ben de þehit oldum!
Ve yaralý bir kuþ sandýlar beni.
Sandýklara yazdýlar adýmý.
Ve kirli bir yemin gibi ellerde taþýndým bugün.
Mezarýnýn üstüne istedim mezarýmý.
Ve bugün son bir yeminle Tanrý’ya gittim.
Harpten bir iz daha aldým boynuma bugün.
Bugün ben de þehit oldum, arkadaþ!
Ýkimiz için, askerlerimiz için, þehitlerimiz için, vatan için!
Bugün, ben de þehit oldum, arkadaþ!
ARZU BIÇAKÇI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.