Ne dost vardý ne sevgili Yalnýzlýðým sýrrýný her gece kendine fýsýldadý Üzüldüm, çýrpýndým, kahroldum Aydýnlýk karanlýklarýmla savaþtý ölümüne Ne çare zaman sabaha kadardý.
Sonra atýþlarýný duydum gönlünün Dilin yumuþak, dilin tatlý Samimiyetin, dostluðun bir baþka Bahçelerde gezdirdin beni çiçekleri yeni açmýþ Goncalar gülümsüyordu pembemsi Olan oldu Yüreðime sen düþtün Yüreðime gül düþtü…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.