Söylesene be Eylül, dertlerin çok mu fazla? Ondan mý dudaklarýn, içten içe yanýyor. Ýkimizin derdini, yaðmurlarýnla tuzla, Renkten renge geçerken, yalnýzlýðýn kanýyor.
Nemlenmiþ dudaklarýn, öperken taze gülü, Kuruduðunu görmek, ölümden daha da zor. Rüzgârlarýn kýrarken, ümitle bakan dalý, Fýrtýnanýn içinde, çýðlýðýný yakar kor.
Söylesene be Eylül, gözlerin neden yaþlý, Âþýk mýsýn yeþile, kahrolman ondan mýdýr? Hasret bahçelerinin, içinde korkun iþli, Seni de benim gibi, terk eden candan mýdýr?
Belli ki çok dertlisin, anlayan yok acýný, Hep içine attýkça, rengin kýzýla çalar. Kar tanesi takarken, kardelene tacýný, Teselli þarkýlarý, kulaklarýný yalar.
Söylesene be Eylül, kaç baharý aðlattýn? Çiðdemler için için aðlarken duymadýn mý? Hangi çýlgýn rüyanýn, volkanýný baðlattýn? Yoksa sen de ben gibi feryada doymadýn mý?
Bak benim de yaram var, vefasýzlýktan yana, Sevdanýn sancýsýný, senin kadar bilirim. Sende beni yaþarým, bakarken hatýrana, Hangi daða gidersen, ardýn sýra gelirim.
Söylesene be Eylül, hiç mi vuslat görmedin, Ömrünce bir kez olsun, baþ baþa kalmadýn mý? Hiç mi perçemlerine, sýcak nefes örmedin! Benim gibi bahara, hayale dalmadýn mý?
Seni sende yaþamak, gözyaþýný silmektir, Ne kadar da benzedik, böyle birbirimize. Belki vuslat sadece, kavuþmadan ölmektir, Zannetme ki deðer var, çilekeþ dirimize!
Söylesene be Eylül, diner mi bu kasvetin, Baþýný yaslayacak, bir dizin olmadý mý? Ne zaman tükenecek, yalnýzlýk nihayetin, Seninde benim gibi, çýðlýðýn dolmadý mý?
Ne seni bir seven, var ne bende yol gözleyen, Varsýn bu baðrýmýzda, dinmesin tipi bora. Belki Ukba’da olur, ikimizi özleyen, Hicrân yaðmurlarýnda, haydi yelkenler fora…
Makberî
Bir söz : Basitlerle uðraþmak basitliðe meþruiyyet kazandýrmaktýr... Makberi Sosyal Medyada Paylaşın:
Makberî - Ahmet Akkoyun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.