GİYDİĞİM AŞK KEFENİ

GÝYDÝÐÝM AÞK KEFENÝ

Böyle miydi kavlimiz, neden yüzüm gülmüyor
Kandým verdiðin söze, yolu göremez oldum
Bülbülü zâr ederken, canan neden gelmiyor
Yandým düþünce köze, aþka eremez oldum

Çevirdin yüreðimi, suyu tükenmiþ baða
Ey! Sevgili nedensiz, savurdun beni daða
Sevdalý hayallerim, düþtü kurduðun aða
Sandým gelirsin ize, gülü deremez oldum

Biçare kalan gönlüm, harman yerine döndü
Hasret çekesin sen de, düþlerim senle söndü
Vicdanýn sürgünde mi? Gittiðin yanlýþ yöndü
Sundum kalbimi güze, sevda veremez oldum

Anýlarýmý çaldýn, tarihler hiç yazmaz ki
Yâr dediðin sevdanýn, mezarýný kazmaz ki
Islak yaðan gecede, yüreðimi üzmez ki
Ýndim sevgili düze, sefa süremez oldum

Efkâr düþtü nasibe, bahardan kalma bir gün
Yakar canýmý gülüm, hatýralar dolu dün
Giydiðim aþk kefeni, bu beni son gördüðün
Bandýn zehrini bize, düþler seremez oldum

Kalbimi idam ettin, hasretin pazarýnda
Yollar tanýk aþkýma, uðruna tozarým da
Haraç, mezat satýldým, vefasýz nazarýnda
Andým seni ey! Dize, neden soramaz oldum

Durmaksýzýn kanýyor, ömür denen þu nehir
Kýraðýlar düþünce, puslanýyor bu þehir
Rüzgârýn faydasý yok, kalbime akar zehir
Sendin atan denize, seni saramaz oldum


Coþkun Mutlu / Hüznün Þairi
Sosyal Medyada Paylaşın: