Gururla yürüyenler görmezler mi topraðý,
Yer ile yeksân olup tükeniþi bir an’dýr.
Kuru dallar üstünde halkederken yapraðý,
Ölüm yok olmak deðil bir tebdil-i mekândýr.
Toprak, hava ve sudan insanlýk yaratýldý,
Adem’in kemiðinden o’na bir eþ katýldý.
Memnû meyveyi tadýp cennetlerden atýldý,
Ölüm yok olmak deðil bir tebdil-i mekândýr.
Canýmýz canânýmýz hani nereye gitti,
Dünyevi varlýðýmýz beþ metrelik bez etti.
Ömür denilen bu yol haber vermeden bitti,
Ölüm yok olmak deðil bir tebdil-i mekândýr.
Ayrýk otuna bir bak yedi yýl kuru kalýr,
Toprak suyla buluþur ayrýk dal, budak salýr.
Görüp anlayan gözler fikredip ibret alýr,
Ölüm yok olmak deðil bir tebdil-i mekândýr.
Kirâm-ün katibinle günâhlar yazýlýrken,
Ebediyyet duraðý Makber’in kazýlýrken.
Nefs-i emmâre yurdu bedenin bozulurken,
Ölüm yok olmak deðil bir tebdil-i mekândýr.
Hakkýn "Ol" emri ile ruhlar geri gelecek,
Sûr-u israfil ile yeniden dirilecek.
Mahþerdeki Mizânda hesaplar verilecek,
Ölüm yok olmak deðil bir tebdil-i mekândýr.
............................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.