Çok yorgunum dostlar Fýrtýnalar kopuyor içimden Sessiz çýðlýk hükmediyor can evime Bir þeyler kopuyor derin… derin nifak tohumlarýnýn harman bulduðu Bir þeyler hissediyorum. Oysa canýmdan kanýmdan çok sevdiðim Ülkem Hayallerim küsüyor bana parça parça Ben susuyorum Haykýracaðým günler bekle beni Öfkem konuþmadý daha. Sabrediyorum. Çatallý tel örgüde kanýyor ellerim-tenim Konuþmak öyle zor geliyor ki Öksüz kalmandan korkuyorum(dil’im) Lal olmaktan korkuyorum Haykýrmak istiyorum Haykýramýyorum Gafletin tedarikçileri boynumu büküyor Ölsem diyorum En iyi özgürlük ölmek Bin yýldýr ölüyorum Öfkemin Azrail olacaðý günler yakýnýmda duruyor Öcüm ondurmaz güneþi.
Þeytan gömlekli adamlar! Çok konuþuyorlar gölgelerinin utancýnda Hani acýdýðýmýz Hani kardeþlik taçýyla ödüllendiðimiz Karýnlarýný doyurduðumuz Þeytan gömlekli adamlar Gömleðinizin eteklerinde kan akarken Kunta kinte alfabesine ne kadar çok sarýlýyorsunuz Kunta kinte deðil þeytan gömlekli adamlar Nuh’un gemisi kurtaramaz sizi Azgýn sularda yüzmesini bilmezsiniz Kaybedersiniz bu güzel ülkenizi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.