Fincanlar

Issýz bir gecede uykuya vardým,
Düþümde arkadaþ oldu fincanlar.
Buðulu gözlerle seni arardým
Gördüm ki gözyaþý doldu fincanlar.

Kývrýlarak gider, akarsu gibi,
Teller ne bilsin ki kederi derdi?
Daðlarýn baþýnda varlýk sebebi;
Gönülden gönüle yoldu fincanlar.

Hüzünlü bekleyiþ kadermiþ ona,
Bazen rüzgâr dostmuþ, bazen fýrtýna…
Açýp ellerimi, salladým yine
Irganýp uzaktan güldü fincanlar.

Anýlarla yüklü durur yerinde,
Yerinde yel eser günün birinde.
Býraktýðý izler epey derinde
Zaman geldi, sonra öldü fincanlar.

(2009/8/Konya)



.


Sosyal Medyada Paylaşın: