Derlerdi bana dünya kýrk kulp’lu kazan, Bir ucundan sen de tut sen de kazan. Neyi tuttumsa baþaramadým, Neden kopup gittiler bir an.
Hatalýydým belki de yanlýþtý tutuþum, Bulamadým yolunu,bulamadým be anam. Ne garibtir gariblik bilir misin? Her gün gözyaþý dökersin, Acý yersin be anam.
Bulamadým tatlý yemenin yolunu, Bilemedim ben iþin kolay yolunu, Herkes aldý götürdü birþeyler, Ben ardýndan baka kaldým be anam.
Hayaller bile uzak kaldý bana, Yoktu hiç bir çarem be anam. Aðlamýycam artýk çok aðladým, Bittim artýk yeter be anam.
Güneþ sýmsýcak ýsýtýrken herkesi, Ben üþüyorum be anam. Ýçimdeki sýzý kanar dururken, Ben gülmeye çalýþýyorum be anam.
Ne zaman bana da hayat gülecek, Ne zaman benim de umutlarým yeþerecek, Ne zaman bitecek bu kavgam, Ne zaman söyle be garip anam.
Biliyorum gülmedi benden yüzün, Biliyorum bitmedi hiç hüznün. Bilseydin ki böyle olacak her günüm, Doðurmazdýn beni de mi caným anam.
Uður Böceði.....28.08.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
uğur böceği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.