bir yolun baþýndayým anýlarla birlikte... rüzgarda yürüyorum huzuru içime çekip.. geldiðimi düþünüyorum ama yine baþtayým...! tepeden týrnaða ýslanýyorum, yüzüme çarpan damlalara karýþýyor gözyaþlarým. sessizliðime gömülüyorum, yankýlarýný duyan var mý? bu yolun baþý da sonu da ayný, yürüdükçe, kendimi yine baþta buluyorum... olduðum yere diz çöküp sessizliðimi bozuyorum. haykýrabileceðim kadar haykýrýyorum...
son istasyondayým, bir bilet aldým bekliyorum uzaktan bir tren geliyor, binmem gereken o mu acaba? bu sefer son vagon dolu, þansýma mý küsmeliyim?
gönül kapýmý araladýn,ilkbahar oldun girdin, her tarafa sevda kokularý yaydýn,karanlýk dünyama bin bir renk kattýn sýcaðýný yaþadým, sýcaðý sevmeyen ben esiri oldum.. hazan oldun sonra aðrýlý sözler estirdin, sonra kasvet kapladý her yaný, soðuktun artýk.. en sevdiðim mevsimdi kýþ, ama senin kýþýný sevemedim.. baþýndan beri farkýnda olduðumuz gerçekleri sevemedim.. bir düþ mü gerçek mi yaþadýðým bilemedim. nereden bulaþtý bu hüzün yine bana, silmek istedim silemedim. yüzümü çevir aydýnlýða, ýþýðý yansýn yine gözlerimin, onar aðýr yaralý yüreðimi, yokluða düþürüp yok etme beni...
s_L@vini@ Sosyal Medyada Paylaşın:
s_Lavinia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.