PRENS VE PRENSES
PRENS VE PRENSES
Ýkimiz,ayný dünyanýn,ayný hayatýn,ayný kaderin yoldaþýyýz.
Ýkimiz,ayný kederlerin,ayný acýlarýn,ayný hüzünlerin yuvasýyýz.
Ýkimiz her yanýmýz dertler dolsada,yalanda olsa gülme çabasýndayýz.
Ýkimizin feryadýndan,gökler gürülüp bulutlar aðlasada,aðlamama inadýndayýz.
Kanadý kýrýlmýþ kuþlar gibi kýrýk kanatlarýmýzla yaþama mücadelesindeyiz.
Yaralý bir ceylanýn avcýdan gizlendiði gibi,acýlarýmýzýn gizlemindeyiz.
Susarak herþeyi içimize atýp,kendi efkarýmýzýn demindeyiz.
Biz böyleyiz ey yar,iþte böyle yazýlmýþ bizim kaderimiz.
Ýsyan etmiyorum yazýlan kaderimize,kadere isyan bizim neyimize.
Biz doðmadan yazýlmýþ alýnyazýmýz,alnýmýza ve defterimize.
Tek isyaným kendi kendimize,neden bu kadar acýlarý gömdük içimize.
saçlarýmýzý aðarttý,gözlerimizi aðlattý,baþka ne verdi bize.
Þimdi ey bu hayal alemde yaþayan,gönlümü çalan prenses.
Senin umutlarýnla,hayallerinle yaþýyor,bu beyaz atlý prens.
Gözlerime sürme çekemiyorum artýk,senden gelene kadar bir ses.
Susma yeter artýk,bak seni haykýrýyor aldýðým her nefes.
Bir kürt çocuðunun sevdiðine haykýrdýðý iki sözcükle sesleniyorum sana(were édi bes)
M.ÖZGÜR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.