Bin yedi yüz otuz üç sokak no altý Manolya apartmaný Ýzmir Karþiyakaydý Tam otuz iki yýl önce o hanede üç can yaþadý... Bir ana bir oðul bir de oðulun kýzý... O üç caný görenler bir daha unutmadý. Tam otuz iki sene sonra o haneye Üç candan tek sað kalan kýz yine vardý Evin sahibi bey evinin... Elektrik kaðýdý makbuzunu kýza uzattý Makbuz kaðýdýnda hala o üç canýn Soyadlarý vardý..ad ana canýn adý... Ev sahibi hüzünlüydü duraksadý... Nemli gözleri dedi deðiþtirmedim. Çok sevgim ve saygýmdandý. Gurur veren hatýralardý öyle de kalacaklardý. Bahçede asýrlýk kocaman bir manolya aðacý Yükseklerde bembeyaz çiçekleri açardý... Güzelim kokularýyla yaþamýn baðlarýndandý.
Ýzmir-Karþýyaka. Müfide Decdeli.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.