Kýyamet gibi içim,
Baþýmý baðlasak yar.
Yine oldum o biçim,
Oturup aðlasak yar!
Kaç düðümdü bu hayat,
Çoðalýyor kat be kat,
Göðsümü yaran firkat,
Ýkimizi de yakar!
Yol bilmem, yordam bilmem,
Çaðýrýrsýn gelemem,
Kimseden af dilemem,
Yaðsa da baþýma kar!
Otur þöyle diz dize,
Bir kez gelip göz göze,
Anlatmazsak biz bize,
Çöker daðlara efkar...
Her durak bir su baþý,
Dinmez gözümün yaþý,
Bu feleðin son iþi,
Kancayý bize takar...
Savruldu at yelesi,
Bir tufan arefesi,
Düþtüðüm yer neresi?
Sular bendimi yýkar...
N`olur! Gel elimden tut,
Yaþatýr belki umut,
Ýçimi kemiren kurt,
Ne gün açýða çýkar ?
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.