Miladý fi bir kadýnýn itiraflarýdýr bunlar.. Canhýraþ gözlerini saklarken sarnýç kirpiklerinin altýna, Kana bulanmýþ okyanus mavisi gözleriyle bakýyor artýk hayata.. O kop koyu.. O En kara..
‘’ Yedi ateþ..bir avuç kül ’’ Diyor Katherina..
Ve zehir akmaya baþlayýnca dudak aralarýnda, Pezevenklerine aþýk fahiþeler kadar günahsýzmýþ oysa.. Tanrý biliyor mu Katherina.. ?
‘’Tanrý uyuyor olmalý karanlýkta.. Bana saðýr.. Bana dilsiz yüzyýllarca... O, en derin uykusunda.. Artýk çok geç.. Uyandýrma..’’