SEN GİDİNCE

Sen gidince, ardýnda boynu bükük kaldý güneþ
Dalgalar kayalarýn baðrýný dövdü öfkeyle
Kirpiklerimde puslu bir sabah
Gözyaþlarýmla buluþtu
Uzaklara dalýnca gözlerim
Selamlar yolladým gittiðin þehre

Yoktu dostluðun,gülümseyiþin yoktu
Þarkýlar susmuþtu hüznün dudaklarýnda
Yýldýzlara uçmuþtu söylediðin her hece
Anmýþtýk seni bilmem kaç kez
Ben ve mehtalý sularda yýkanan gece
Güzel baþýnýn yastýða düþtüðü saatlerde
Özlenmiþtin yüreðimde sessizce

Sen bilmezdin hiç;
Eylül gülümserdi aðustos ellerinde
Ateþ böceklerinde uyanýrdý temmuz
Tebessümler býrakýrdým görmesen bile
Yürüdüðün ýssýz caddelere
Eve döndüðün akþam saatlerinde

Çalýnmýþ gecelerimin sürgünlerinden
Yalazlanýrdý tutkularýn ateþ rengi
Dökülürdün siyah perçemlerimden
Özlem dolu saatlerde yelkovandýn sen
Ne gelmeyi bilirdin
Ne beni ben gibi sevmeyi

Bakabilseydim keþke gözlerine
Hazanlardan çok önce
Avuçlarýmdan bahar dökülürdü þüphesiz
Ve severmiydim bir çið tanesini,söyle
Tanrýdan böyle izinsiz...

Yasemin Göksel






Sosyal Medyada Paylaşın: