güneþ doðacak biliyorum...
yeterince körleþmemiþim daha.
bir kimsesizlik hali var ki baþýmda
ense kökümden yakalamýþ kýskývrak
ne yana dönsem,neye dokunsam ölü toprak
avuç avuç pare pare!
yaðmur yaðacak biliyorum...
yeterince körleþmemiþim daha.
ihtiyaçtan da öteye geçmiþ bir baþýnalýðým,
almýþ baþýmý çýkmýþým bir dað baþýna.
baþ kaldýrmýþým yere,yöne,i mgelere,izmlere!
kurtulurum sanmýþým gövdemi yiyip bitiren kurtlardan
savurup geride býrakýrým sýyrýlýrým sanmýþým kurutulmuþ yanlarýmdan!
hep kandýrmýþlar beni,yanlýz beni deðil
tüm seferileri!
þehirler almaz olmuþ,toprak üvey deyip koyvermiþ
bizim baþka bir yolumuz kalmamýþ
üveyliðimizi alýp çýkmýþýz daðlara.
bahar gelecek biliyorum...
yeterince körleþmemiþim daha...
bir vakitler kitab-ý selase demiþti ilahlardan biri,
hepimiz titrerdik önlerinde
halimiz el pençe...
ezberlemeyi mýhlamýþlardý aklýmýza
düþünmeyi yasak etmiþlerdi,
öyle çok okuduk ki,öyle çok,
öldük ölüleri bilmekten!
þimdi bu dað baþýnda geriye doðru dönüp baktýðýmda
usumda kalan tek þey,
düþünmeyi unutmuþluðum...
güneþ doðacak,
yaðmur yaðacak,
bahar da gelecek biliyorum.
yeterince körleþmemiþim daha!
baþka bir daðmaþýna doðru
çýkarken müzmin yolculuðuma,
kitab-ý selase yi býraktým kuru dallarýn arasýna.
yalnýz,aklýmý alýyorum yanýma!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.