Böyle her gün soluyor, her gün bir daha ölüyorum... Yaþama sevincimi kaldý, umutlarmý kaldý... Hayellermi kaldý, gelecekmi kaldý... Herþey yerle bir olmadý mý... Yaz iken kýþý yaþamadýkmý... Sýcaða karþýn donarak üþümedikmi... Gündüz iken karanlýkta kalmadýkmý... Renkli olan hayatý siyah beyaz görmedikmi... Yaþar iken defalarca ölmedikmi... Ayaktayým evet, ama öylesine... Yýkýlacak bir bina misali sallana sallana... Hayatla inat edercesine, ürkerek savaþýrcasýna... Yaþayan ölü misali ama hep isyanlarla... Düþünmemeye çalýþýyorum ama için için eriyorum... Susuyorum belki ama delicesine haykýrýyorum... Sessiz çýðlýklarýmýn ortasýnda boðuluyorum... Sanýrým ben öylesine iþte, öylesine yaþýyorum...
ÖMÜR Sosyal Medyada Paylaşın:
ömür_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.