Peşindeki Gölge

Bahçemizde bülbülü öldürürken gül deme,
Kirpiðinin ipinde ceset sürüyeceksin.
Peþindeki büyüyüm, görünmeyen gölgeme,
Adýmýný attýkça basýp yürüyeceksin.

Yastýðýnýn içinde inleyen bir ses olur,
Dikilirim her gece yataðýnýn baþýna.
Firarýna ah eden, alevden nefes olur,
Kývýlcýmlar saçarým gül bahçesi düþüne.

Caddelerde gezerken döndüðün her köþenin,
Arkasýnda bekleyen hayalimi görürsün.
Vitrinlerin camýna gölgelenip düþenin,
Hasretim olduðunu görünce ürperirsin.

Gömleðinin göðsünde düðmelerin bir kaçý,
Arkasýnda dolmayan bir yerim bulunacak.
Bulutlara asýlmýþ daðlarýmýn sarkacý,
Gönlünün mehtabýnda yýllarca salýnacak.

Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın: