Eylül’ün bir baharý olmalýydý artýk.. Solmamalýydý yapraklar aðaçlarýnda, Ve bi anda yaðmur damlasý düþtü avuçlarýma... Alýp kalbime sürdüm onu o anda..
Renkliydii rüyalar artýk, Kabuslara elveda demiþtim çoktann... Geceleri sabahlara çevirmiþ, Gözyaþýmý gömmüþtüm dudaklarýma... Anladým ki, Sevmekti hayatta tek anlam... Seni sevmekti! Baharýný sevmek...
Yaþanan zamanýn adý sendi sadece, Aþktý!! Nerde nasýl olduðunun anlamý yoktu anlarýn, Senin yanýnda olmak herþeyin en qüzeliydi çünkü... Gülüþünü yüzüme alýp sennle gülmek, Tanýþmasý ellerimle ellerinin... Anladým ki, Sevmekti hayatta tek anlam.. Seni sevmekti! Baharýný sevmek...
(Öyleydi yani çok önceleri...Kalbime gömmeden aþkýný..Zaman sendeyken iþte...) Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.