Bir yerden baþlamalý insan unutmaya, Belki de þimdi...
Önce bana güldüðün günü unutmalýyým, Hani utancýmdan kaldýramamýþtým ya baþýmý... Ýçimde kýpýrdayan çocuk yanýmý nasýl anlatsam, Seni her gördüðümde öyle gül istemiþtim...
Yüzümü dokunduðun qünü unutmalýyým, Kalbimin atýþýný duyacaksýn diye nasýlda korkmuþtum, Hiç çekme istemiþtim ellerini yüzümden, Nefesin tenime deðdikçe yanmýþtým daha çok...
Elimi tutupda sokaklara meydan okuduðumuz Günleri unutmalýyým... Ben koþardým hep çekiþtirirdim ellerinden, Ýçimdeki aþk durmazdýki yerinde, Sen bilemezdin...
Sana heR baktýðýmda tekrar aþýk olurdum, ÝÞte bunu unutmalýyým en baþtan... Öyle derin bakardýn ki, Bakma böyle aþýk olursun derdim Gülerdin..Çünkü bende böyle aþýk olmuþtum sana, Yaþamýþtým bilirdim..
Adýný sen duyurmuþtun aþkýn bana, En önce aþkýn adýný unutmalýyým aslýnda, Aþk zor olunca güzel derdin... Bana aþkýn zorunu bu yüzden mi gösterdin?
Þimdi hangi yanýný unutmalýyým, Yani hangi yanýmý... Hangi yanýmdan yakmaya baþlamalýyým kendimi,
Ellerimi yakacaðým þimdi, Ne olur son kez tut elleRimden... Tut ve býRakma... Sevgimi yakmadan bir kerecik sevsen...
oysa ben... Seni nasýl sevdim biliyor musun? ... Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.