Duygu kutuplarýnda eksik deðil gel-gitler,
Kaç kuþaðý eskitti en doðurgan ümitler...
Geçmiþi karaladýk bir mumca sönmek için;
Geceye tan bekledik hâyata dönmek için...
Güya feryat figandýk engelin çokluðundan,
Rahat tepti sýkýldýk zahmetin yokluðundan...
Tezatlar yumaðýnda sömeþti kimliðimiz,
Binbir surata döndü rol kesen benliðimiz ...
Hepimiz ayný telin üstünde cambazlardýk
Uçanýn anýsýna kaçaný gammazlardýk...
Tenser baygýnlýklarýn kahkaha cümbüþünde,
Hayvanlaþtý nefsimiz zebun hazlar peþinde...
Þebeklere maskara leyleklere þan olduk !..?
Esfeli Safilin’e düþtük, periþan olduk ...
Artýk yeter, derlensin kalan erdem gücümüz,
Kalksýn Gor Çukuru’ndan Everest’e göçümüz ...