Varlýðýnla isimlenen mevsimleri bitirdim
Çektiðim acýlarla birlikte kendimi de yitirdim
Þimdi yokluðunla yanan yüreðimi
Taþlarla dövüyorum...
Sensizliðimi kimseye söylemiyorum.
Sokaklar evim
Saki’ler yuvam sanýyorum...
Anýyorum seni her uykusuz kaldýðým da
Demek ki ben hiç uyumuyorum...
Ýnanmýyorum hala olmayýþýna
Gözlerim o mahsun duruþunda kalmýþ
Gözlerim hala gittiðin yollara aþina...
Zamanýn geçtiði, yalnýzlýðýn seçtiði
Sözlerinin biçtiði, sarhoþlarýn ezip
Ayyaþlarýn içtiði bir adam olarak,
Bomboþ yollarda
Her sabah yüzüme küfreden aynalara,
Aklýmý daldýrarak boþ rüyalara
Baðýrarak dünyalara,
Elimde iki nefes bi sigara...
Sadece bekliyorum...
Sensizliði senle,
Yalnýzlýðý kendimle,
Efkarý sigaranýn son nefesi ile,
Daðýtýyorum...
Yokluðuna deðil,
Yokluðuma alýþýyorum...
Kayýp hatýralarda,
Suskun umutlarda
Seni….
Kuytu sokaklarda,
Aþaðýlandýðým sarhoþ parklarýnda
Kendimi
Arýyorum...
Þimdi adým sensizlikten sadece garip...
Bir yanda sen bir yanda izmarit,
Sanýyorum gönlüm izmarite muzdarip...
...izmarite muzdarip...
Serkan Dilmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.