tan yeri aðarýrken dökülür pembe gecenin siyah tortularý, ve piþmanlýk; sinsi bir yýlan gibi süzülür duygularýna, hemen arkanda yatýyordur oysa birkaç saat öncesinin gülüþleri...
keþkeler sýralanýr, istikbâl her saniye depremle sarsýlýrken… ve doðrular çýkagelir, yaþananlar hayalinde tartýlýrken.
hâlin; zavallý bir çocuðun büzülmüþ hâlidir, aðzýndan memesi çekilen bir bebeðin ahvâlidir… ama suskun, ama durgun, ama aðlamaklý… kelimeler doðranmýþ, odada sessizlik yankýsý, herþey paramparça… her bir umut sýrayla katledilirken, ortalýðý da kan götürmektedir, ve boðazýna yumruk gibi bir düðüm oturmaktadýr… oysa ne hayaller dizilmiþti bir ipteki inci taneleri misâli… ve þimdiki hâl talan edilmiþ bir bahçe timsâli… hiçbiri yaþanmadý, ip koptu, taneler daðýldý,
N e Y a z ý k (!)
30.07.2005 / Frankfurt Sosyal Medyada Paylaşın:
MetinEser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.