Yaralandık Bak Gene
Neler neler yaþamýþtýk yarým asýr, tam elli sene
O günden bu güne
Alavere, dalavere, çirkeflikler
Ne bitmez geceler, gelmeyen gündüzler, çileler, pireler
Neler neler
Ne düzmeceler
Sinsice ve kalleþçe kesmeceler, ezmeceler
Korkular da vardý, tarifsiz endiþeler
Dertler, elemlr, kederler
Ne acýlardý yüreklerde, sinelerde silsileler, titremeler
Payýmýza düþenler hep kepçe kepçeydi de
Tekelinden çaldýðýmýz mutluluklar gýdým gýdým, yarýmþar, birer
Soysuzca saklamýþlardý hepsi belki
Ýçimize atmýþtýk birçok þeyi, yaþamýþtýk gene de
Yazmýþtýk sonra bunlarý bir yerlerde
Bu sebeptendi isyanýmýz
Yaralýydýk belki
Ve sýzlanýþlarýmýz dantel dantel, hikâye ve þiirlerde
Kimi aleni, kimi saklý, gizli
Dize içlerinde, satýr diplerinde, hece hece kelimelerde
Kimi coþkun bir selde, kimi de hüzün çiçeklerinde
Kutuplardaydýk kimikereler, buz gibi
Yorgan yok, çul yok
Üþümüþtük, donmuþtuk
Kimi kere kuru çöllerde yanmýþtýk cayýr cayýr
Kavrulmuþtuk
Sýrýlsýklam ýslanmýþtýk yaz baharlarda çýrçýplak
Hazan mevsimlerindeki deli yellerdeydik bazen
Kelebekler gibi savrulup çalýnmýþtýk yerlerden yere
Çaresizce
Ve çaresizlik üretenlerin inisiyatifinde
Zifiri karanlýklar içinde, kör kuyular dibinde
Bir ýþýk aramýþtýk hep; yol, iz olmayan bu ýssýz yerlerde
Göz yordamýyla düþe kalka
Bir ýþýk diye yalvar yakar insafsýzlara
Baðýrmýþtýk…
Haykýrmýþtýk dar sokaklarda, boþ alanlarda ya onlar duymazlarda
Ýsyanlardaydýk bazý bazý evet
Prangalarda, mahpuslarda, falakalý dayaklarda
Kimi zamanlar aðlamýþtýk da
Anlatamamýþtýk…
Anlaþýlamamýþtýk…
Anlamamýþlardý…
Oysa, dilimiz döndüðünce anlatmýþ, kelimeler yettiðince yazmýþtýk
Tükenmez kalemle yazmýþtýk da özen bezene
Kimi zamanlar da kan ve gözyaþý katmýþtýk dizeler içine
Ama niye
Yeter demiþtik sonra bir gün, birden bire
Gözyaþý niye, ciðer yarasý niye, kime
Yürek yangýnlarý alev alev
Beyhude
Hep boþ yere
Böyleyken
Acýlarý allayýp pullayýp baþ tacý etmek niye
Ýsyan kime, þefaat kime, yalvarmak kime
Yara senin, merhem ötekinin
Þu, bu
Kiminse kimin
Seninki sana, onunki ona
Hayat iþte
Ölüye deðil, yaþayana
Kimden kime ne, gerçekler böyle
Yetsin gayrý demiþtik sonra
Hepsine
Yeterin be
Bu ne
Böyle demiþtik kendi kendimize
Býktýk, usandýk, yorulduk
Halsiz, mecalsiz
Takatsiz kaldýk, dermansýzdýr dizlerimiz
Ve yýrttýk o sayfalarý, fýrlattýk attýk
Kara kaplý defterleri bir bir yaktýk
Sonra yeni bir sayfa açtýk ak yapraklý defterlerden
Ve
Kara deðil, ak yazýlar yazdýk
Yeni, yeni bir dünya yarattýk kendimize hayal ve düþlerde
Bir baþka baðýrdýk bu sefer de gülen yüz, gülen gözle
Haykýrdýk daðlara
Haykýrdýk taþlara, uçsuz bucaksýz ovalara
Yüreðimizden, ciðerimizden, içimizin en derin yerinden
Güzelin en güzeline en güzelinden, gönül telimizden
Merhaba dedik, kurtlara kuþlara
Yerdekilere, göktekilere, ara yerdekilere
Merhaba dedik derelere, tepelere
Kelebeklere, sineklere, böceklere
Yüksek ve alçak yerdekilere
Merhaba dedik otlara, aðaçlara
Ve sulara ve topraklara
Yedi baþlý ejderi deðil, peri masallarý anlattýk mutlu çocuklara
Bebeklere meme verdik, saðýrlara dört kulak
Dinledik
Ses verdik sessizlere
Þiirler yazdýk nice güzel sevdalara, sevdalýlara
Sevgilere selam yolladýk, sevgililere oyalý mendil
Kucak açtýk
Sarýldýk, sarmaþtýk, kucaklaþtýk
Susuzlara su verdik, suladýk
Çatlayan dudaklarý dilimizle ýsladýk
Saygýlar sunduk dostlara, arkadaþlara
Komþularla merhabalaþtýk
Ninniler söyledik uykusuz gecelere, yorgun gündüzlere türküler
Yazdýk insanlýðý satýr satýr
Pembe renkli hikâyelerde, nakýþ nakýþ gergeflerde, gül kokulu þiirlerde
Kin ve nefreti öldürüp gömdük
Temizledik irinleri
Diktik yaralarý
Sardýk, sarmaladýk, kanatmadýk
Oklarý, býçaklarý, kasaturalarý savaþ alanlarýnda býraktýk
Silahlarý duvarlara astýk, sandýklara sakladýk
Sattýk
Baruttan toprak yapýp saksýlara attýk
Kurþun askerlerle çocukça oyunlar oynadýk
Ýþte böyle dedik
Böyle bir dünya
Böylesini istedik
Çalýþtýk, çabaladýk, baþardýk
Yedi cihana seslendik, sesimizi dinlettik
Söyledik, ikna ettik, cümle âlemi tek yürek ettik
Ve
Kurdu kuzuyla arkadaþ ettik
Tavþaný tilkiyle, kuzgunu civcivle gezdirdik
Kimseyi kimseye yem etmedik, yedirtmedik
Yerdegezeni ürkütmedik, göktekinin kanadýný kesmedik
Karýncayý çiðnetmedik
Ýþte böyle dedik, böyle bir dünya düþledik
El ettik yýldýzlara
El ettik aya
Güneþi baba ettik, topraðý ana
Böyle seslendik bulutlara, sesimizi dinlettik yedi cihana
Yürekteki sevgiden, bal damlayan dilden, güzelin güzelinden
Yýlan dayanamadý çýktý deliðinden
Köstebek yerin dibinden
Endiþeleri, kaygýlarý yerle bir ettik
Çiðnedik, ezdik
Bütün korkularý yendik
Geberttik
Yalnýzlýklarý cehennemlere gönderdik
Ümitsiz ümitleri çayýr çimen ettik, yeþerttik
Cennet ettik her yeri, mutluluk ürettik
Merhaba dedik daða taþa
Merhaba diye haykýrdýk dört bir yana
Merhaba ota, aðaca, havaya, suya
Iþýða
Merhaba hayvanlara ve insanlara
Duyanlara, duymayanlara
Konuþanlara, konuþamayanlara
Merhaba dedik
Ve
Yýldýzlar yere indi tek tek sevincinden
Ay da mavi denizin üstüne
Yel, amber çiçeðinden kokular getirdi
Güneþ gülümsedi ve merhaba dedi
Nurdan bir ýþýk
Bulutlar gürlemeden terledi, silkelendi de
Zemzem sularý döküverdi
Toprak ana bire bin verdi, bolluk bereket geldi
Soysuz iblis korkudan ürperdi de hep mora kesti
Ve yanýmýzdaki ak kanatlý meleklerden korkup titredi
Azrail gelmiþti hani
Zamansýz
Ýkna ettik onu
Gönderdik ve gitti
Ölümsüzlüðün sýrrýna ermiþtik çünkü
Baykuþ bile bülbülle gül çiçeðindeydi ki
Ýncitmedik, yücelttik ve bu sebepten kimseleri öldürmedik
Ýþte biz
Dönmeyen düþ dünyasýnda böyleydik
Lakin unutmuþuz bir þeyleri bir yerlerde
Belki birilerini de
Galiba görememiþtik ölüleri mezar içlerinde
Düþlerdeki bu güzellikte onlar yoktu nedense yeryüzünde
Ilýk yaðmurlar yaðmýþ toprak kabarmýþtý da çýkmamýþlardý
Birisi sarýçiðdem, birisi beyaz lale, mor menekþe, sümbül misalinde
Hayvanlarý bile getirmiþtik de güzellikle dize
Ne fayda ki
Sökmezdi bunlarýn hiç birisi biz olamamýþ bizlere
Aaaahh nene
dinlemedik bak gene seni
Evrimleþemediðimiz nasýl da belli, hala eskisi gibi
Dur demiþtik dünyaya
Artýk dönme
Hâlbuki ne haddimize
Neyimize
Belki paranoyak bir gecede, ya da saçma bir düþün içinde
Güpegündüz
Devran içinde ve hayalperestçe
Hep gündüz kal
Gelmesin artýk karanlýk geceler demiþtik hayat dene dönenceye de
Hâlbuki ne haddimize
Neydi yanlýþ olan
Eksiklik kimde ve nerde
Unutmuþuz
Ýþte, insanýz ya enikonu
Bir ses duyduk bir yerlerde
Ve akrep, ateþ çemberinin içinde
Ve çaresizce
Onu gördük; o zalimce çevrilmiþ dar yerde
Umutsuzdu
Kuyruðunla oynuyordu bir ikilem içinde
Ve kurtuluþu yoktu
Su döküp söndürdük ateþi
Umut olup yanýna koþmuþtuk
Ve kördük belki
Görmemiþtik
Yeþil zehir kuyruðunun ince yerinde, kin ve nefret ciðerinde
Kötülük bu ya
Ýþte ta öz benliðinde
Kim bilir
Suçu, günahý yok
Bilmiyordu belki
Dünya durmuþtu ya
Hani dönmüyordu, hani devran sürmüyordu
Hani
Kuzu, kurt memesi emiyordu
Ceylan aslanla geziyordu da haberi mi yoktu
Belki korkmuþtu
Belki haberi yoktu
Yani suçu ve günahý yoktu
Aaahh nenem ah
Bileydin
Bileydin de söyleyeydin
Diyeydin
Diyeyedin de
Býrak oðul
Kalsýn akrep, ateþ çemberi içinde
Yanýldýk, aldandýk
Düþler içinde kaldýk
Uykulardaydýk
Galiba hazýrlýksýz yakalandýk, gafil avlandýk
Hâlbuki ne güzel söylemiþtin yýllar öncesinde
Hani demiþtin;
Önde giden pusuya düþer
Geriden geleni kurt enseler
Ne oldu can nene
Orta yerde akrepler oynuyordu da haberin mi yoktu
Ama ne yapsaydýk nene
Ateþ çemberindeki akrep umutsuzdu
Gerçek bu ki kurtulunca unuttu
Kim bilir
Belki de korkmuþtu
Ve gelip bizi soktu
Demek vefa buydu
Anlayamadýk
Gaflet uykusundaydýk
Zehirlendik de uyandýk
Düþ yataðýmýzdan kalktýk
Ve
Baktýk ki, gerçekle kucak kucaðýyýz
Aynayý, Konya’yý anladýk
Geç mi kalmýþtýk
Ya da gün doðmamýþ, daha erken
Herþey düþ veya hayalde
Oysa duran bir þey yoktu
Dünya hala dönüyordu ve gerçek olan buydu
Ama yer ve mekân
Ve akrep ve yelkovan
Ve mefhum bir zaman
Oysa gene
Baþý ve sonu olmayandý gerçek yaþam
Ve
Düz bir çizgiydi hayat denilen kavram
Dünya dönecekti
Durdurmak kimin haddine
Ama
Hayat düz bir çizgiydi ve buydu süregelen
Dünya hep dönecekti
Devran bildiði gibi sürecekti
Gittiði yere kadar
Dur demek ne haddimize
Öldük mü
Bak ölmedik
Böðrümüzde iki kurþun, belki bir hançer, canevimizde yumruk
Soluksuz kalýp öldük mü
Kaç kez söylemiþtik oysa gafillere
Bin kere öldüysek, bin kere dirildik biz
Kim bilir
Belki de ölmüþ gene dirilmiþtik
Bu yüzden biraz bekledik
Özeleþtirideydik ve sonra gerçeklerle yüzleþtik
Ey gafil
Ve döndük
Kendimize böyle seslendik
Ey gafil dedik
Kurt kuzuyla gezmez
Tilki et sever, tavþanla yarenlik etmez
Akrep akreptir
Arý deðil o, kuyruðunda bal üretmez
Ya insanoðlu
O, doyumsuz oðlu doyumsuzdur
Dünyalarý versen eyvallah demez
Ve döndürmüþtük duran dünyayý yeniden
Durdurmak ne haddimize
Köylü köyüne, evli evine, tatlý düþler gül yüzlü çingeneye
Yolcu yoluna dedik
Kuzgunu gönderdik leþe, civcivi kümese
Köstebek, yedi kat yerin dibine
Yýlaný deliðine
Zehirli akrebe dedik;
Sen de ateþ çemberinin orta yerine
Gök alçalmýþtý
Ta baþýmýz üstüne
Yükselttik yeniden
Yer temizlenmiþti
Kirlettik bilerekten
Dünya zaten yuvarlak; dönsün dursun
Devran sürsün bize ne
Yýldýzlar aðladý bu çirkinliðe, gittiler yükseklere
Ay kalktý denizden
iki gözü iki çeþme, olup biteni bilemeden
Bulutlar hiddetlendi
Gürledi, gümbürdedi sinirinden
Yýldýrýmlar, þimþekler
Kapkaranlýk
Kar, boran, tufan
Ýþte böyle
Ateþ bile isyan etti
Sitem etti akýlsýz akrebe de faydasý kime
Ýblisi azat ettik, saldýk gene böylece
Git dedik ; isli baca içlerine, pis kokulu çöplüklere
Hain pusular kur dedik
Güzel , çirkin dinleme, herkese
Ötsün dedik gamlý baykuþ viranelerde ölmüþlerin üstüne
Ve
Bu yüzden sustu bülbüller
Soldu çiçekler, soldu sevgiler, bütün güzellikler
Akrepti ateþ çemberi içinde, biz deðildik
Kuyruðunda zehirli iðne ve can derdinde
Merhamet dilemiyordu belki ya biz verdik
Candý onun caný da, acýdýk
Yardým ettik
Ölümü görmüþtük kendi gözümüzle
Su döktük gönül tasýndan, ateþi söndürdük
Bir düþ dünyasýydý ya bu; dost sanýp yaklaþtýk, sarýldýk, okþadýk
Sokmaz diye kaçmadýk
Galiba yanýldýk, gafil avlandýk
Ve yaralandýk
Ölmedik ama beyhude yaralandýk
Ve galiba
Kötü yaralandýk
Ve yazýk oldu
Bunca seneyi boþ hayale harcadýk
***
Aaahh nene!
Seni hiç dinlmedik. Zavallý yaratýklardan çok þeyler bekledik.
Kanatlarý yok ki onlarýn, melek olsunlar istedik. Göz göre göre þeytan oldular da…
Ýþte ona yanarým nene; üzgünüm, engelleyemedik...
Tevfik Tekmen. 2008/Lüleburgaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.