Ve Havva anan seni sallamakta günaha Ay sokulurken yüzüne, utanýyor tüm gölgeler…Rümeysa.! Musalla taþýnda, Ýshak kuþu hýçkýrýklarda Arzýn çilesi senden peydahlýydý, Gözyaþlarý harfsiz, sözsüz, sahipsiz. Çaresizliðin tükürüðünde, zehirlenmeye hazýr bir vijdan Tüm gülüþmelerine çivilenmiþ bir beden. Seni arýyor Rümeysa.!
Vefaya sürüklenince deve, dellenir çöller Rüzgar topraktan rahmet süründürür Ölü yýkýntýsýyým çöllerin Gittiðim her tepe Mecnun olmuþken Gözyaþý Leyla neredeydi Rümeysa?
Yokluðun deldikçe rüzgarý Telef etti beni , kendi çeperimde kana bulandým Gökten yaðsa bile ölün Taþýnacak su gelir gözlerimden, rahmet damýtýr çöle Rahmetten sana okunur tüm kervanlar Rümeysa!
Kýrýldýkça tenimde rahmetin Þakaklarým kýrmýzýya boyanýr Külden esrarýmý beyan eder tüm kuþlar Semada Ýsa’lar sana güler Kör testere olan hýçkýrýklar kanatmakta Rümeysa!
Bir deliydim ben, bir deliydim ben Hayaline kerpetenliydim ben Kirpik örüþüne yaþlar deðdikçe, Bir yabancýydým ben Söktüðün çehreydim ben Ýskeletine sarýlmýþ bir bedenim Rümeysa.!
Senin yokluðunda, kalemim bana ölüm dilekçeleri yazdýrmýþken Seni unutmak bana afattý….Rümeysa
Garaz:Amaç,gaye Garz:Kin,nefret Ýshak:Küçük bir baykuþ türü
Sosyal Medyada Paylaşın:
meftunkaranfil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.