Bilgi insanýn özü, o öz alevde piþen,
Parlayan bir demirdir; çevresine nur saçan.
Aklýn meyvesidir bu, ruhun gözünü alan,
Ebedi bir güçtür bu, âdemi ilme gömen.
Bilginin kutsal ruhu dokundurarak geçer,
Zarif aklýn üstünden. Aklýn ateþi iþler
Onu, aþkla yakarak. Bilgide þevkle coþar,
Aklýn gönlünde erir, akla nurunu sunar.
Bilgi ezelden yaþar, ta Allah’ýn ilmiyle,
Ebede gider ömrü, aklýn mecnun koruyla.
Ýnsan bilgiyle yaþar, besler aklýný onla,
Hayat kazanýr insan, onlarýn nurlarýyla.
Okumalý insanlar, hayat kazanmak için,
Yeminli bir dost onlar, eðilir insan için,
Merhametli bir kardeþ, onlar ulu nas için.
Sözler böyle buluþtu, onlarýn baðý için.